მარაგის ამოყიდვა! 'ასანა' - სპეც ფასად (25 ლარი)! მოასწარით ყიდვა <3

მადა აიფედის გარეშე

როდესაც საქმე ეხება ბავშვებს, თვალები მინათდება. ეს ის თემაა, რომელზეც შემიძლია  გაუჩერებლად ვილაპარაკო, ეს ის თემაა, რომელიც ძალიან მაინტერესებს და რომელსაც ყოველდღე  დიდი ინტერესით ვიკვლევ. სულ რაღაც 6 წლის წინ ვერც კი ვიფიქრებდი, თუ ასე ღრმად დავინტერესდებოდი ბავშვის ფსიქოლოგიით, მისი კვების, გართობა-განვითარებისა თუ სხვა  საკითხით. მაგრამ მას შემდეგ, რაც ილია გაჩნდა, ჩემმა ჰობებმა ერთი საფეხურით ქვემოთ ჩაიწია,  პირველი ადგილი კი  ილიამ და ყველა იმ თემამ დაიკავა, რაც მას ეხება.

როდესაც ვფიქრობდი, რომელი თემით დამეწყო ჩემი ბლოგი,  ჩემს შვილთან ერთად ლესელიძეზე ერთ-ერთ კაფეში ვიჯექი,  კარგი ამინდი იყო - მე და ილია ვთამაშობდით ჩვენს საყვარელ თამაშს... როდესაც გვერდითა მაგიდიდან მოისმა: „old macdonald had a farm“. ამ ხმამ ილიას მთელი ყურადღება მიიპყრო. გავიხედე და დავინახე ორი ბავშვი მიმჯდარი ერთი ტელეფონის ეკრანს და დედა, რომელიც რიგრიგობით ჩანგლით უდებდა ბავშვებს პირში საჭმელს. პირველი ბლოგის თემა მაშინვე გადაწყდა. არ მოგატყუებთ, მსგავსი  სცენა არაერთხელ მინახავს არაერთ საზოგადოებრივ ადგილას: სადაც ბავშვი, მშობელი და საკვებია, იქ უსათუოდაა  აიფედი/ტელეფონი/კომპიუტერი.

სიმართლე გითხრათ, მეც ჩამირთავს აიფონი, როდესაც მომდომებია მეგობრებთან მშვიდად საუბარი, მეც მიჭმევია  მულტფილმების ფონზე და, შესანიშნავად  ვიცი, როგორი ცდუნებაც აქვს ამ ამბავს. როგორც კი აჭერ თითს სამკუთხედ ღილაკს, ბავშვი, რომელიც ორი წუთის წინ პირს არ აღებდა და თავს აქნევდა, იწყებს ყველაფრის ჭამას, რასაც კი პირში ჩაუდებ. ცდუნება ნამდვილად დიდია. მაგრამ მხარეც ორი აქვს ამ ცდუნებას.

დავიწყებ შორიდან. ჭამა არის ბავშვის ზრდისთვის აუცილებელი პროცესი. მადა - ანუ ჭამის სურვილი იმ ენერგიის ეკვივალენტია, რომელსაც ბავშვი ხარჯავს. რაში ხარჯავს ენერგიას ბავშვი? როგორც კომაროვსკი ამბობს, ზრდასა და განვითარებაზე, სხეულის ტემპერატურის შენარჩუნებაზე. რაც უფრო მეტ დროს ატარებს ბავშვი გარეთ აქტიურად, მით უკეთ ჭამს.  ისედაც, ნახევარი დღის გატარება გარეთ ბევრად  უფრო ადვილია, ვიდრე მთელი ოჯახის ცეკვა-თამაში, ხვეწნა და დაპირებები, რომ საჩუქრებს დააყრიან ბავშვს, თუ ერთ კოვზ სუპს შეჭამს. მადა ნიშნავს ორგანიზმის  მზაობას საკვების ასათვისებლად, ამ წინაპირობის გარეშე კვებას დიდი აზრი არ აქვს.

ჩემი ერთი მეგობრის დედა ბავშვობიდან ცდილობდა, შვილი ბალანსირებულად გამოეკვება, ამისთვის მთელი დღე დასდევდა, ემუდარებოდა, ხშირად  ატყუებდა კიდეც. ვიდეოკასეტებიც ძალიან შველოდა ჩემს მეგობარს, უფრო სწორად, მეგობრის დედას. ტელევიზორთან სვამდნენ და პირს ავტომატურად აღებინებდნენ. ნელა ჭამდა, რადგან ხვდებოდა,  როგორც კი ღეჭვას დაამთავრებდა, მულტფილმი აღარ იქნებოდა. დღეს ჩემი მეგობარი ისევ ასე გეახლებათ - ტელევიზორთან, წიგნით ხელში - რაღაც  ყოველთვის უნდა ხდებოდეს ჭამის პარალელურად. თუმცა ის არ იცის, რომ როდესაც რაღაც ხდება პარალელურად, კავშირი სხეულთან  დარღვეულია და ძალიან მარტივია, გამოგრჩეს დანაყრების მომენტი. ამას კიდევ ერთი ფაქტორი ემატება - როდესაც ჩემი მეგობარი უყურებს ტელევიზორს, ავტომატურად უჩნდება რამეს დაღეჭვის სურვილი.

ამიტომაც  მნიშვნელოვანია კონცენტრაცია, რომ ადამიანი აცნობიერებდეს ჭამის პროცესს, გრძნობდეს გემოს, სუნს, ტემპერატურას და საკვების შემადგენელ ინგრედიენტებს,  უნდა ხვდებოდეს, როდის ნაყრდება.  როცა ბავშვს კვების პარალელურად მულტფილმს ვურთავთ, ვართმევთ მას შეგრძნებებს, ვარღვევთ მის ცნობიერებას.

მეორე საკითხია, თუ უკვე მივაჩვიეთ ჩვენი შვილი მულტფილმებს და აიფედს და გვინდა გადავაჩვიოთ, როგორ მოვიქცეთ ამ  შემთხვევაში?

მთავარია, დავიწყოთ ნაბიჯ-ნაბიჯ. მინახავს ბევრი ძალიან ტექნიკაზე დამოკიდებული ბავშვი, შემსწრეც ვარ ბევრი ისტერიკის, როდესაც ბავშვი იატაკზე წევს, ხელ-ფეხს აფართხალებს და ითხოვს მულტფილმებს. მყისიერად გადაჩვევა არარეალურია და  დიდ ტრავმას იწვევს. შეგიძლიათ გამოიყენოთ, ერთი შეხედვით, ობიექტური ხერხი - ელემენტი, რომ ჩართვიდან ცოტა ხანში აიფედი დაჯდეს  ან გაფუჭდეს. ნელ-ნელა სულ უფრო უნდა შევამციროთ  აიფედის მუშაობის დრო ელემენტის მიზეზით. აუდიოწიგნები სცადეთ. მოსწონს ბავშვს ზღაპრის მოსმენა? შეუმცირეთ ვიზუალი, დაუტოვეთ აუდიო, მერე ჩაანაცვლეთ წიგნებით. ასე შეამცირეთ დოზაც და გაანეიტრალეთ საშიშროებაც.

გირჩევთ,  დიდი ენერგია დაუთმოთ საკვებს. ილია რომ  ორი წლის გახდა,  სულ უფრო და უფრო გაუმძაფრდა იმის სურვილი, რომ თვითონ ეკეთებინა  რაღაცები. ძალიან ვამხნევებ, როდესაც დამოუკიდებლად ჭამს. სიმართლე გითხრათ, ბევრი სუპი დასხმულა ჯემპრზე და ბევრი წიწიბურა დაყრილა იატაკზე, მაგრამ ამის გამო არასოდეს მინერვიულია ან მიმიცია შენიშვნა. ვაფასებ ილიას მცდელობებს, ეს დიდი რამეა მისთვის. შექება მეტად მნიშვნელოვანია, ყოველ შემთხვევაში, ასე მიმაჩნია და შედეგიც სახეზე მაქვს.

მეორე მომენტია, თუ როგორ მიართმევთ ბავშვს საჭმელს. ილიას უყვარს თეფში განყოფილებებით - ცალკე რომ ალაგია ბოსტნეული, ცალკე - კატლეტი და ცალკე  - ყველი. დიდი ეფექტი აქვს მორთულობას. მე ვადევნებ თვალს რამდენიმე კარგ ინსტაგრამ account’ს, თქვენც გირჩევთ, ინსპირაციისთვის leesamantha’ს ფოტოებს გადახედოთ. რომელ ბავშვს არ მოუდნება ბრინჯის პანდას ან ყველის რობოტის გასინჯვა? და კიდევ ერთი ხრიკი - თუ ბავშვი  საჭმლის რომელიმე სახეობას არც სინჯავს (რაც ჩემს შემთახვევაში ხშირად მომხდარა), ვუმატებ მის ერთ საყვარელ ინგრედიენტს. ხოდა, სუპებში ვიჭერთ კარტოფილებს და ვშველით სტაფილოებს დახრჩობისგან. თავისი ხელით, თავისი ნებით, ყოველგვარი  დაძალების გარეშე.

გემრიელი საჭმელი მეც ძალიან მიყვარს და ეს პროცესი უდიდეს სიამოვნებას მანიჭებს. ნუ მოვაკლებთ ამ სიამოვნებას ჩვენს შვილებს!

კოემტარის დატოვება

Translation missing: ka.blogs.comments.moderated

ქართული